Saterdagoggend, tussen Villiers en Frankfort

So is ons mos toe die naweek na Bethlehem toe om vir ons goeie vriende, die Staatse, op Bethlehem te gaan kuier. Ons beplan om koud te kry, die warm vriendskap te geniet, sneeu te sien en voor die kaggel te sit met sherry in die hand.

Op Pad na Bethlehem toe is ons deur sewe padverleggings. En hier volg die grusame, dog ware verhaal van een so 'n stop.

'n Dark and stormy day- tussen Villiers en Frankfort in die Vrystaat

Ons kom vir die sewende keer op ons reis tot stilstand by 'n Padverlegging. Ons ry in Maya die By, my pragtige geel gerolde Mazda Drifter, met die sleepwaentjie aan.
In die bakkie bulder die musiek kliphard- 80's Rock wat ek by die Grové's se sentrumpie in Pretoria gekoop het.

1. Die Ma van die Huis:

Die moeder- on the edge...

Lyk baie vriendelik en opgewek. Sy sien baie uit na die vriendin by wie ons gaan kuier, hulle twee verstaan mekaar se harte mooi. Maar  die foto is effens misleidend, want eintlik is sy effens gatvol vir die ousus langs haar, en vir die bestuurder se donker Afrikaanse woorde met die aankoms by nog 'n padverlegging.

Ousus, geïrriteerd, twee apies- giggelend...

Op die agterste sitplek sit sussie, matriek. Sy hou nie baie van die res van ons nie. Sy word baie karsiek,  en is gewoonlik ook in 'n redelike bedonnerde bui as ons langpad ry, haar broers irriteer haar. Sy gaan my vir altyd haat vir hierdie foto, en my in 'n aaklige ouetehuis sit oor ek dit waag publiseer het. Oudste en jongste seuns is die twee apies wat agter die Canopy uitloer. Dié twee kom nogal oor die weg met mekaar, en kan daar agter sit en giggel oor die res van ons.

Middelboet- hoekom is sy bynaam Sparky?! Hy steek die vuur aan...

Middelseun sit voor langs my. Hy kan baie snaaks wees, en mense baie goed na-aap. Maar hy kan ook die res van die kinders redelik in die rooi rev. Daarom sit hy nou voor op hierdie stadium- hy sê ook hy word karsiek wanneer dit hom pas.

 En die bestuurder?

Pa: Derek...

Ook loshande die lelikste foto van my, en ek sal dringend moet begin Weighless na die feesseisoen. Self geneemde foto. Die bestuurder praat donker Afrikaans as daar NOG 'n padverlegging is,  terselfdertyd sing ek hartlik saam met Pat Benatar, en irriteer my tieners, wat vir my sê nie al die musiek uit die tagtigs was mooi nie. Ek hou van die langpad, want ek is verskriklik lief vir reis.  (Maggies, ek lyk deur die bruin goed hier...!)

Ek het vir my dogter belowe ek sal 'n mooi foto opsit van haar- ek het niks gesê van die ou een afhaal nie...

Ousus: op pad vir aandjie uit...

Na 'n ewigheid het die robot groen geword, en kon ons verder gaan op ons heerlike reis na die koue van Bethlehem, en die warmte van ons goeie vriende se harte en huis toe...