Saterdagoggend, tussen Villiers en Frankfort

So is ons mos toe die naweek na Bethlehem toe om vir ons goeie vriende, die Staatse, op Bethlehem te gaan kuier. Ons beplan om koud te kry, die warm vriendskap te geniet, sneeu te sien en voor die kaggel te sit met sherry in die hand.

Op Pad na Bethlehem toe is ons deur sewe padverleggings. En hier volg die grusame, dog ware verhaal van een so 'n stop.

'n Dark and stormy day- tussen Villiers en Frankfort in die Vrystaat

Ons kom vir die sewende keer op ons reis tot stilstand by 'n Padverlegging. Ons ry in Maya die By, my pragtige geel gerolde Mazda Drifter, met die sleepwaentjie aan.
In die bakkie bulder die musiek kliphard- 80's Rock wat ek by die Grové's se sentrumpie in Pretoria gekoop het.

1. Die Ma van die Huis:

Die moeder- on the edge...

Lyk baie vriendelik en opgewek. Sy sien baie uit na die vriendin by wie ons gaan kuier, hulle twee verstaan mekaar se harte mooi. Maar  die foto is effens misleidend, want eintlik is sy effens gatvol vir die ousus langs haar, en vir die bestuurder se donker Afrikaanse woorde met die aankoms by nog 'n padverlegging.

Ousus, geïrriteerd, twee apies- giggelend...

Op die agterste sitplek sit sussie, matriek. Sy hou nie baie van die res van ons nie. Sy word baie karsiek,  en is gewoonlik ook in 'n redelike bedonnerde bui as ons langpad ry, haar broers irriteer haar. Sy gaan my vir altyd haat vir hierdie foto, en my in 'n aaklige ouetehuis sit oor ek dit waag publiseer het. Oudste en jongste seuns is die twee apies wat agter die Canopy uitloer. Dié twee kom nogal oor die weg met mekaar, en kan daar agter sit en giggel oor die res van ons.

Middelboet- hoekom is sy bynaam Sparky?! Hy steek die vuur aan...

Middelseun sit voor langs my. Hy kan baie snaaks wees, en mense baie goed na-aap. Maar hy kan ook die res van die kinders redelik in die rooi rev. Daarom sit hy nou voor op hierdie stadium- hy sê ook hy word karsiek wanneer dit hom pas.

 En die bestuurder?

Pa: Derek...

Ook loshande die lelikste foto van my, en ek sal dringend moet begin Weighless na die feesseisoen. Self geneemde foto. Die bestuurder praat donker Afrikaans as daar NOG 'n padverlegging is,  terselfdertyd sing ek hartlik saam met Pat Benatar, en irriteer my tieners, wat vir my sê nie al die musiek uit die tagtigs was mooi nie. Ek hou van die langpad, want ek is verskriklik lief vir reis.  (Maggies, ek lyk deur die bruin goed hier...!)

Ek het vir my dogter belowe ek sal 'n mooi foto opsit van haar- ek het niks gesê van die ou een afhaal nie...

Ousus: op pad vir aandjie uit...

Na 'n ewigheid het die robot groen geword, en kon ons verder gaan op ons heerlike reis na die koue van Bethlehem, en die warmte van ons goeie vriende se harte en huis toe...

Bucket List item 499- ‘n Besoek aan Hermanus!

Hermanus se mooi deel- sien- dis verlate!

Dit bly elke boer aan die anderkant van die Oranjerivier, en duskant die Vaalrivier soos jy uit die Kolonie uitry, se groot toekomsdroom. Elkeen wil so graag ‘n huisie by Hermanuspietersfontein hê, in die volksmond beter bekend as Hermanus. Daar lê die pragtige dorp tussen die walvisse in die koue Atlantiese oseaan, en die fynbos van die Overberg. Soos ‘n mens hierdie juweel van ‘n plek betree vanaf Onrustrivier se kant, kom jy inderdaad ook agter dat heelwat van die skaapboere tussen die Oranje en Vaalriviere wel hulle droom kon bewaarheid, sommiges dalk al so lank terug as 1948, toe DF Malan nog die Natte gelei het, en die Sappe nog sapperig was. Hoe, mag jy dalk wonder, weet ‘n mens dit? Wel, die eerste leidraad vind ‘n mens in die dubbelpad, wat presies in die middel beset word deur ‘n dame met pers gespreide hare, wat net mooi die spoedgrens met die helfte mis. Teen 30 km per uur word die middedorp bestorm met ‘n 1981 Mercedes 560 SE. Agter haar volg ‘n string motors, geduldig ingeperk soos in ‘n begrafnisstoet, ‘n ry wat strek tot by die Arabella landgoed verby.  Kom sy by die Pick ‘n Pay, wys die flikkerlig ‘n begeerte om links te draai, gevolg deur ‘n ywerige pluk aan die stuurwiel na regs. Die dame wil eintlik net graag ietsie lekkers vir die oom kry… Die gevolg van die koeksusterbrigade se optrede is ‘n permanente treffiek jem in Mainstraat. Wat aansienlik vererger word deur negentigjarige omies met hoede agter die stuurwiel van blou Hiluxbakkies van 1976 met 500 000 km op die klok, en 130 000 km op die tires. Soos die ANC Jeugliga is ‘n mens nooit heeltemal seker waarheen hulle op pad is nie, hulle self dikwels ook nie.  Hermanus is ‘n baie groot ouetehuis, sonder ‘n dak op.

Spoorloos op Hermanus

‘n Mens moet ook groot moeite doen om die spoorwegstasie in Hermanus te besoek. Jy sien, die saak staan nou eintlik so: êrens gedurende die Nasionale Party se bewind het een van Julius Malema se wit voorgangers op ‘n dag bang gewees hy gaan op sy hêrrie kry in die volgende verkiesing. Toe belowe hy die klomp afgetrede boere ‘n eie spoorwegstasie, dat hulle weer kan voel soos in vanmelewe se dae, toe die melktrein nog verby die plaas gekom het. Die eerste jaar  van die belofte was daar toe net mooi genoeg geld om die stasiegebou op te rig- pragtig, rein en funksioneel. Die spoorlyn self, die lokomotief en die trokke? Wel, die spesifieke politikus het mos ‘n stasie belowe en daar is hy nou- die res het toe nooit gerealiseer nie. Tussen stasies is daar basies nie noodwendig treine nie, met apologie aan Lochner. Hulle het intussen maar ‘n mall langs die stasie gebou, waar jy darem koffie kan gaan drink, en oor treine van vanmelewe se dae kan mediteer.

Die ander vreemde verskynsel in Hermanus se strate, is die helfte van die bevolking wat in blou gekleurde uniforms op straat verskyn. Hulle elkeen dra so ‘n elektroniese apparaat oor die skouer. As jy bietjie lank by die stopstraat staan, verskyn een van hulle langs jou venster. “R1,50 vir ‘n halfuur, en R3,00 vir ‘n uur, my lanie…”  “Om te wat?” “Om te parkeer.” “Maar ek parkeer nie, ek wag nog vir daai perskoptannie in die Merc om haar mind op te maak waar sy wil heen gaan…” By elke moontlike stopplek is hulle daar. Selfs as daar ‘n walvis verby swem, gaan dit jou kos- R1,50 ‘n halfuur, R3,00 per uur.

Baie vriendelike parkeerassistent in Hermanus.

Ek gaan gooi brandstof in by die caltexgarage. Ek vra die persoon agter die glasruit om asseblief die kleinhuisie vir my oop te sluit. En toe ek net so gemaklik gaan sit, is daar ‘n klop aan die deur- “My lanie, jy moet betaal- R1,50 per halfuur, R3,00 per uur.” “Hoekom nou al weer?”brom ek vies. “Ek het jou mos betaal toe ek hier buite gestop het!” “My Lanie, dis eintlik vir jouself! Hier in Hermanus kan ons nie sommer  net enige plek park nie. Hier is dit park en betaal!”