2014 Skop af...

So is die lang, lang, lang Desembervakansie uiteindelik verby.  Die elfuur in die oggend opstaan. Die heeldag op die rekenaar en die Playstation rondlê. Die tye van absoluut niks oefen nie, net eet tot jy vaak is en slaap tot jy honger is.  En dis net ek- nou die kinders...

Vanoggend is almal weer netjies gekoller en getaai...

Die drie broers op pad... 

Wil darem nog 'n foto saam met sy ma hê in sy laaste skooljaar...

Soos daardie eerste dag 12 jaar gelede

Saam met die hoofseun en onderhoofseun- die Mafia het die skool oorgeneem....

En nou begin die jaar weer volspoed van voor af. Die atletiek. Die boeke oortrek. Die romanse wat by twee blom... die blydskap en die trane en die Wiskunde... 

Nog 'n jaar op die Roller Coaster van die lewe... 

Scottburgh 2013 Gesinsvakansie

Die ander drie ook... My kinders is 'n kosbare geskenk van Bo!

Net sodat die ander drie nie afgeskeep voel nie... daar was mooi fotos van elkeen van julle op my twee ontdekte CD's...


Dis MY mense daardie... nie almal is mal oor kamp nie...

Ek is MAL oor my dogter die Avonturieër, al hou sy nie van kamp nie... niks kry haar onder nie...


#3- Ou Spaarks! Kyk na daardie oë, dan weet julle- maar net ek mag hom Spaarks noem!  Nog onseker van homself, maar dié ou gaan baie ver kom, hou hom dop!


En dan nommer 4- Piet... Nog ALTYD dinge op sy eie manier gedoen...

Julle is my lewe!

Dankie vir my gesin! Ek is baie lief vir elkeen van julle! 

Wou dit nou maar van my hart afkry so voor ons vanmiddag Louwrens se diens gaan bywoon... 

Anja se 20e Verjaardag- Deel 2

Woordeloos- die twee dames in my lewe...

Drie geslagte dink saam tee...

Verlede week was die een ouma in ons dorp, nou die ander ene...

Al die dames in my lewe met dieselfde van as ekke...

Annelie en haar ma

Vanoggend het ek vir Vroulief en Skoonma vir ontbyt geneem by Koro Creek- die Gholflandgoed op Nylstroom.  Dit is so 'n mooi klubhuis, en ten spyte daarvan bly dit die goedkoopste restaurant in die dorp!
.

Vadersdag 2013 Soet en suur sover...

Die een ding wat ek in ons huishouding geniet, is die geleenthede wat ons soek om fees te vier. Ons vier verjaarsdae, heilige dae, onheilige dae soos Vaaltyn se verjaardag, en dan Moedersdag en Vadersdag...  Dit maak net seker dat ons die lewe in al sy fassette voluit geniet.

Maar hierdie Vadersdag het rof begin; een van ons gemeentedames is gisteraand in 'n motorongeluk oorlede.  Sy het twee klein dogtertjies, die jongste het my hart gesteel toe sy so mooi vir my glimlag toe ek haar doop...  Hulle almal het net hier skuins oorkant ons huis by hulle ouma gebly.  Dis 'n gesin waarvoor ek regtig baie lief is, en sulke nuus is baie traumaties.

Nadat ek daar gaan draai het, het ek op familieorders weer terug in die bed gaan klim. Die oudste twee kinders is nie hier nie, Anja werk deesdae by 'n restaurant in Pretoria, en Bernard is saam met Arno Botha se familie daar na Nelspruit toe om die toetsrugby op Mbombela Stadion  te gaan kyk. Daar kry Arno in die 3e minuut van sy 2e toets as Springbok seer...

Maar Annelie en die jongste het vir my 'n heerlike ontbyt in die bed bedien. Ek waardeer hulle omgee so baie!  Dis wat Gesin 'n lekker belewenis maak!  Sien met verwagting uit na middagete!

Bernard 17 vandag!

Liewe Bernard,

Voor jou geboorte was ek bang om die pa van 'n seun te wees.  Ek het nie broers gehad nie. Ek het op skool nogal gesukkel met vriendskap.  Ek was nie baie goed in rugby nie, alhoewel ek my bes gegee het vir Newcastle Hoërskool se 3e span.   Ek was bang dat ek nie vir jou 'n goeie voorbeeld sou kon stel in die lewe nie.

Maar met jou vriendelike geaardheid het jy van die begin af diep in my hart gekruip. Ek het 'n belangrike ding van vaderskap geleer- dit gaan nie oor die abstrakte idee om 'n pa te wees nie, maar die verhouding met 'n spesifieke seun, wat die verskil maak.

Ek is baie trots op jou.  Ek bewonder die man wat jy besig is om te word. EK bewonder jou sagte hart, en die mooi manier waarop jy met mense werk. Ek bewonder jou talent op 'n rugbyveld, en waar jy hard maar eerlik speel, jou beste gee sonder om ander doelbewus te beseer.

Ja, nou kan jy 'n leerlinglisensie vir 'n kar kry. En ek hoop en bid dat jy in hierdie opsig ook meer verantwoordelik as ek gaan wees.  Ek dink jy gaan...

Mag jy ook eendag die regte meisie ontmoet, wat die mooi in jou gaan raaksien, en mag jy haar soos 'n prinses behandel, maar dis hoe ek jou ken- jy sal...

Geniet jou verjaardag. Dis baie lekker om jou pa te wees, ek is baie trots op jou!

Jou Pa...

Wat 'n Kaapse Draai!

Hierdie week het in ons gesin gegaan oor drome waar maak. Dit het begin met ons Huweliksherdenking, wat ons so graag by die Blue Peter Hotel wou uitkom, waar ons destyds ons grootste gedeelte van ons wittebrood gevier het: 

Dit het gegaan oor familiebande sterker bou...

Dit het gegaan oor vriendskap...

 En nog meer vriendskap...

Daar was ook tyd vir verhoudingsbou... 

En drome het waar geword...

Ons het mooi plekke besoek...

En sommer baie pret gehad...

Dit was so lekker om my seuns op Route 62 te neem! 

In dit alles het ons ook die plek van Broederliefde besoek...  ons het daardie ene nie sien kom nie...

Ons het Baie pret gehad! Maar vir Anja en Bernard baie gemis in die reis...

Sondagmiddag- steeds die lekkerste ete as ons saam kan wees...

Vandag is een van daardie lekker dae in die lewe. Ek het vanoggend gepreek, en is nou klaar vir die dag. My ma en my dogter kuier by my, en al wat kort is my suster van Engeland. Om Annelie se familie bymekaar te kry is natuurlik baie moeiliker, maar ons was nou amper voltallig vanmiddag.

Ons het 'n wonderlike winskopie gekry- Lam uit Aberdeen (Suid Afrika) uit.
Die lam is met die nodige respek behandel:

Daarna was dit so lekker om die gesin om die tafel te hê. Saam met die lam was daar knoffelbrood, warm groente, en 'n slaai. Die slaai is heerlik saam met die Frogger balsamiese asyn wat ek daar by Oude Libertas vir my vrou se verjaardag gekoop het. En 'n bottel Rosé van Robertsons kelders.

Dis mos nou die lekker tye in die lewe so saam met jou eie mense. Al baklei die monstertjies maar nog steeds woes met mekaar, is daar darem hierdie enkele oomblik van vrede...

So pas gehoor een van my goeie vriende is ook op pad deur onse dorpie netnou, so nou kan ons nog 'n heerlike filterkoffietjie ook saam geniet! Die lewe is vandag mooi!

Moederloos- brekfis en rugby...

My vrou het my ALWEER verlaat.  Ousus is terug na haar plek van studie toe.

Vanoggend is dit net ons manne by die huis.En hier gaan dit rof. Ons was nie skorrelgoed nie. Ons trek nie onderbroeke aan nie. Ons borsel nie tande nie. Daar is net nie tyd vir sulke sissie goed nie. Want vanoggend is dit RUGBY! Ons maak gereed vir die Bulle teen die Crusaders, Maar net ek en Stephan is Bulle- ons lewe met HOOP!

Net daarna is dit die Sharks teen die Reds, Bernard en Ewald se span (al was hulle omtrent nog net drie keer in hulle hele lewe in Natal- hulle was nog nooit op Kings Park nie.  Of Gapsa stadion of Moses Mamparra stadion- kan nooit meer bybly met al die name nie. Sommige dae wonder ek sommer wie ekself is, met al die veranderinge rondom my.

Nou kyk, vanoggend is uitdagende tye. Twee rugbywedstryde direk na mekaar is uitputtend! Ek onthou! Daar was daardie een roemryke dag in my eie persoonlike glorieryke rugbyloopbaan as derdespan haker van Hoërskool Newcastle. Toe ek met daardie game klaarmaak, is die haker van die 2e span net MIA. Toe moes ek maar opgetrek word groot rugby toe- 2e Span! Ek het skoon hoogtevrees gekry- die roem het amper na my kop toe gegaan. Ek wou net begin handtekeninge uitdeel by die Game sentrum, maar ek was bang om daar te staan met al die bomme wat al daar ontplof het naby die Wimpy...

Om twee wedstryde na mekaar te kan oorleef, is voeding baie belangrik.  Met Mammie wat nie vandag met ons is nie, en die seuns wat te lui is, en lanklaas hande gewas het, moes ek maar self die Naakte Kok gaan wees in die kombuis.

Ek het eendag op 'n sinodesitting in Pretoria daar in die Manhatten hotel mooi gekyk hoe die chef my omelet maak. Van toe af kan ek darem ook.  VAnoggend het ek weer probeer:

Daardie pan is een van my heel gunsteling besittings! Ek het hom jare gelede baie goedkoop by Checkers Hypermark in Klerksdorp gekoop. Let op die handvatsel. Hy het eenkeer geval, en soos gietyster maar maak, het die handvatsel afgebreek. Ek is heel trots daarop- kyk daardie nuwe handvatsel- ek het self geleer om gietyster te sweis, en dit net hierdie een keer reggekry, met 'n stuk roundbar  wat in die tuin rondgelê het. Geldwaarde- sal seker so R20 kan kry vir die pan op die kerkbasaar se veiling. Waarde vir my: Priceless! Hierdie pan laat net nooit 'n omelet vassit nie.  Soos dit maar gaan hierdie tyd van die maand gooi 'n mens by wat nog beskikbaar is, so kort voor payday. Rapsie kaas, 2 Weenseworsies opgekerf, 'n skud Tabasco Smoked Peppersous, klein bietjie growwe seesout, en Bob is nog steeds in Zim...

Dis hoekom hierdie pan so geliefd is- Toyota kon hom gemaak het! Alles loop reg, altyd reg...
En die omelet was toe baie lekker, beter as die meeste ontbyte by restaurante in ons omgewing- hiervoor sou 'n mens in elk geval anderkant R45 betaal het!  Ek wens net daar was filterkoffie en nie Ricoffy in die huis nie.

Nou is ek gereed om op te draf teen die Crusaders... hulle gaan bars! (Geloof is veronderstel om deel van my werk te wees, onthou!)
Vroulief, gedra jou daar by Skoonma, en berei jou maar geestelik voor vir die terugkoms huis toe!

'n Heerlike Sondagoggend se wegloop...

Nee, ek is toe nie na die Bikerskerk se begin toe nie. Maar ek is op verlof.
Ek en Pastoriemoeder was te laat vir die diens in Vaalwater, waar ons goeie vriend se afskeidspreek was.

Ons het maar in die ander buurdorp gaan rondwandel...

Die brekfis was baie lekker...

Dit was te vroeg om behoorlik saam met oom Jack te kuier...

Soms moet 'n mens ook in jou eie omgewing toeris speel... 

Ja, dis lekker om soms naby toeris te wees...

Na die rondloop het ons maar weer huiswaarts gekeer, en die ou Weber opgestaart vir 'n lekker stukkie "tenderised steak" saam met pap en sous, en 'n heerlike broodjie van Pick 'n Pay.  En so bietjie oorskiet poeding van gisteraand. Gevolg deur die moeder van alle middagslapies...

Vrydagaand amper alleen by die huis...

So gebeur dit toe dat ek en Stephan vanaand alleen tuis moet bly. Skoonma verjaar vandag, en Vroulief en die ander kinders is na haar toe. Maar jongste se rugbyloopbaan het 'n onverwagte hoogtepunt opgelewer. Die Laerskool se 2e span het deurgedring tot in die liga se semifinaal. En hoe het hulle nou 'n kans sonder hulle een vleuel, hmm? So pleit jongste- iemand van sy ouers moet darem daar langs die veld wees om die glorie te aanskou, of die nederlaag te help dra... Dit maak seker meer sin dat Vroulief na skoonma toe gaan, daarom moes ek en hy maar alleen agterbly in die groot en donker pastorie...

Maar ons is manne met planne. Ons kan ORGANISE...

Die een vulstasie in onse dorpie het heerlike hamburgers, so getuig die ouer seuns.  Ons het kos en Coke vir die aand.

Maar die aand is lank. Daarom het ons ook twee DVD's gekry om ons in die kwaad/ uit die kwaad uit te hou. Die eerste een was die heerlike... Puss in Boots...  nou wel nie in 3D nie.
Ons het dit nou baie geniet. Maar daar is so 'n paar aanhalings wat nie so lekker in Afrikaans gaan klink nie...
  Wat ek nie verstaan nie, is die tweede ene. Hy is redelik pas op die winkel se rakke. Ek het hom nie onlangs uitgeneem nie, maar ek het dit al gesien... kan nie dink waar of wanneer nie, seker saam met Kollega by die Sinode se Lentekonferensie verlede jaar...
Elke nou en dan moet ek maar vir die jong man sê om sy ogies toe te maak.  


So Pa en Jongste het 'n heerlike aandjie saam. En more gaan Phalaborwa se 2e Span hulle alies sien daar op Warmbad se Hoërskoolveld (neutrale terrein...)

'n Dubbelbed voel net so eensaam... 

Bernard is nou sestien!

Dit voel so onwerklik- die klein mannetjie wat destyds so vinnig gebore is, en so rustig van kleins af was, het Maandag 16 jaar oud geword. Die klein mannetjie is nou 'n hele ent langer as ek. Hy is nog steeds baie rustig en vredeliewend. Tot hy op 'n rugbyveld opdraf! Ek is so bly hy hoef my nie te tackle nie!

In elk geval, Maandag moes Bernard eers 'n ou toetsie deurwerk so op sy verjaardag. Daarna het ek hom by die Hoërskool gaan uittteken. Eers het ons sy ma en sy vermoedelik siek boetie by die Koffieshop in die dorp ontmoet vir koffie en koek. Daarna het ek en hy die pad stad toe gevat.

Ons het heerlik motorfietse gaan kyk by Honda (sy belangstelling) en BMW (myne...) Ja, dit voel soos nou die dag wat ek 16 geword het, en die leerlinglisensie vir my swart Honda MTX 50 gaan skryf het, en my seun deel die liefde...

Na die motorfiets kyk het ons gaan Calamari ringe eet by die Food Lovers Market in Zambesiweg.





Ons het later sy ousus by Menlyn gaan ontmoet vir 'n vinnige koffietjie by Parrots. En daarna het ons vir die man gaan Rugbytokse koop- hy het nou al meer pare as Francois Hougaardt!

Dit was 'n baie lekker daggie saam met my seun, en ek hoop hy sal sy 16e verjaardag onthou as 'n baie spesiale dag. Vrydag gaan hulle eers teen die Kopstampers rugby speel (Naboomspruit se Hans Strijdom- ek wonder of hulle naam ook nou na Solomon Mahlango verander soos Hans Strijdomstraat in TSwanetoria...)
Daarna gaan hy en die rugbyspan hier braai, ek vermoed ons gaan daarna 'n nuwe pastorie nodig hê!

Een van my oudste vriende Roché Vermaak, leraar in Kalifornië, is in Madrid om die CAmino te gaan stap. Volg gerus sy reis by:  rochevermaak.blogspot.com

Die verjaarsdag wat ek nooit weer wil oorhê nie...

Ek het op 'n manier so uitgesien na my 45e verjaarsdag. Ons het die seuns uit die skool uit gehaal, en die vorige dag al deurgery Pretoria toe.
Die beplanning was om lekker as gesin saam ontbyt te eet, en dan vir my dogter te help met die finale inskrywings by haar plek van studie, en om al die materiale wat sy nodig het vir haar grafiese ontwerpkursus te gaan koop.


Vroegoggend skakel; ons die jonge dame- sy is nie dadelik gereed om te gaan nie. Die res van ons gaan solank Menlyn toe met 'n paar aankope.
Die volgende oomblik lui my foon. Dis my dogter, en sy klink in 'n verskriklike toestand. Sy het nou net 'n groot ongeluk gemaak. Waar? Skuins agter Menlyn. Gelukkig was die res van ons minder as 'n kilometer weg, binne Menlynsentrum self.  Ons is binne minute op die toneel.  Daar blyk dit dat sy 'n motor kort agter haar dopgehou het,  en toe sy voor haar kyk, het die lig rooi geslaan. Sy sê sy kon nie veilig stop nie, en die volgende oomblik het 'n man met 'n splinternuwe Jetta in haar passasiersdeure getref, en die kar meer as negentig grade op sy wiele tot op die middelmannetjie laat skuif. Indrukwekkende wegtrek om so 'n impak te maak!

In elk geval, toe ons op die ongelukstoneel opdaag, was daar al drie insleepwaens. Net enkele minute is daar 'n privaat ambulans op die toneel. Hulle vra watter hospitaal toe ons wil hê sy moet gaan, en ons kies dadelik die Wilgers, aangesien ons familie daar rondom woon.  Intussen staan ek witgeskrik met my makelaar ook en praat op die selfoon om te hoor wat om nou te doen.  Ek het 'n kar vol witgeskrikte seuntjies wat eenkant sit en wonder wat nou aangaan.

Annelie het saam met die ambulans gery, en ek agterna met ons ander Corolla.
By die Wilgers is sy by die ongevalle eenheid ingeboek, en moes toe vir X-strale gaan.
Die trauma dokter kom ondersoek haar, en daar kry ons toe 'n verrassing- sy is die skoondogter van een van my ma se oudste vriendinne, en hulle eet baie Sondae saam.  Gelukkig is sy baie goed in wat sy doen. en kort daarna kon ons Anja uit die hospitaal uit vat- baie styf maar gelukkig ongeskonde verder.

Hierdie familievriende van baie jare het vir ons nog verder baie beteken. Hulle het in die familie 'n ou Beetletjie, wat in 'n baie beter toestand as myne is.  En hulle het hierdie karretjie vir ons geleen, tot al ons moeilikheid uitgesorteer is, waaroor ons baie dankbaar is.

Intussen het die persoon in die ander voertuig ons ook al 'n paar keer gebel en woes gedreig. Hy sê Anja het in haar polisieverklaring gelieg, en ons probeer hom op allerhande maniere skuldig maak aan die ongeluk.

Praat van gemengde gevoelens.
1. Groot dankbaarheid dat nie sy of die ander persoon ernstig beseer is nie.
2. Groot skok dat so iets voor ontbyt op 'n mens se verjaardag toeslaan.
3. Paniek oor die finansiële implikasies van hierdie ongeluk- die verlies aan 'n baie betroubare voertuig.
4. Bekommernis oor die jonge dame se bestuursvernuf of gebrek daaraan in stadsverkeer.  En daardie vrees vir haar wat nou elke oggend in spitsverkeer moet regkom tussen haar blyplek en studeerplek.
5. Groot dankbaarheid vir vriende se ondersteuning, veral vir die Beetle se leen. Maar ook vir verskeie vriende, 'n hele paar is goeie  blogvriende, wat my baie deur die dag ondersteun het- baie dankie julle!!!
6. Kwaad wees oor sy oor 'n rooi lig gery het en so onnodige ongeluk veroorsaak het.
7. Voel klein oor sy op pad was om vir my 'n verjaardaggeskenk te gaan koop.
8. Geloofskrisis- waar is die beskerming wat Psalm 91 van praat...
9. Groot bekommernis, eers was Annelie amper in 'n reuse ongeluk, en 'n week later Anja wel in een...
10. Groot dankbaarheid weer 'n keer- my hele gesin leef en is gesond vanaand...

My emosies is regtig deurmekaar oor hierdie saak. Ek stoei oor hierdie ding, en al wat ek wil sê is dat ek nooit ooit weer so 'n verjaardag wil hê nie.
Gelukkig het die dag heelwat later bietjie beter gedraai, toe my ma vir my en Anja by Rustica in Moreletapark vir ete gevat het. Lekker spareribs het darem uiteindelik so klein, klein bietjie vreugde voorsien op 'n andersinds baie slegte dag in my lewe. Maar my kind lewe. En alles anders maak nie soveel saak soos dit nie!

Ouma en kleindogter in Rustica...

Spareribs wat weer hoop gebring het...