Soos ek ouer word, het ek meer en meer behoefte aan familie. Gelukkig kan ek my moedertjie redelik gereeld sien, maar my suster sit aan die ander kant van die wêreld.
Aan moederskant is die familie omtrent almal klaar in die hemel. Ma se broers was oujongkêrels, en niks niggies en nefies aan daardie kant nie. En albei is al oorlede.
Aan pa se kant van die familie het ons nooit regtig by mekaar uitgekom nie. Ek het 'n neef in Beaufort Wes wat ek nog nooit ontmoet het nie.
Ek het twee niggies in Pretoria wat ek gelukkig so nou en dan te siene kry.
Wat vir my baie lekker was op hierdie trippie Kaap toe vir die Argus was, was om na byna 20 jaar weer my pa se broer en al sy kinders weer te sien. In die jare toe ek in Bloemfontein gestudeer het, het hulle so baie vir my beteken. Na my pa se dood het ons kontak verloor, tot my niggies my weer opgespoor het op facebook.
Ek het op pad Kaap toe by my neef in Bloemfontein oorgeslaap. Hy het 'n wonderlike lewenspad gestap sover, lyk dit vir my- hy is 'n sammajoor in Panserskool, en sy vrou 'n suster by 'n privaat hospitaal in Bloemfontein. Hulle het die pragtigste twee dogtertjies.
Ek kon vir so rukkie saam met my niggie kuier wat net enkele dae jonger as ek is- het nog altyd 'n sagte plek vir haar in my hart gehad.
My oom en tannie lyk ook nog goed, al het die ouderdom maar sy tol stadig begin eis met die gesondheid. Kon so lekker saam met hulle gesels terwyl ons vir my neef wag om sy pligte by die oorlog vir die dag klaar te maak.
Onder in die Kaap kon ek ook weer vir die eerste keer in meer as 20 jaar die jongste niggie en haar gesin sien. Ook hulle is baie gelukkig, met twee pragtige dogters. Ek het so lekker by hulle gekuier, en ek wens 'n mens kon soveel meer saam kuier...
Ek wou net ietsie deel wat ek op die internet opgespoor het, wat ek so graag meer oor sou wou weet. Familiegeskiedenis is nogal onduidelik en onseker by ons...
My pa se biologiese ma is oorlede in 1946, met die geboorte van haar tweede kind (as ek die storie reg het!)
Sy is begrawe in Onder Papegaaiberg in Stellenbosch. Die man wat hom oor my pa ontferm het soos 'n eie pa, lê langs haar begrawe- hy het so baie vir my pa, my oom en susters beteken, maar is oorlede in my pa se matriekjaar, of kort daarna. My pa het nooit oor hierdie seer stukke geskiedenis met my gepraat nie, en so baie stories van waar ek vandaan kom, het net verdwyn. Die ouma wat ek as Ouma Schmidt geken het, is na haar heengaan veras, en my oom en familie het haar as by hierdie graf gestrooi.
As die familie ooit na hierdie graf wil gaan soek- gaan na die Onderpapegaaiberg begraafplaas toe op die pad uit Stellenbosch na Kuilsrivier toe... soek die Hebreeuse begraafplaas, wat redelik prominent is. Parkeer voor dit. Loop dan na die linkerkant van die Hebreeuse begraafplaas (bokant) toe, en stap daar verby tot aan die agterkant. Nog so drie rye in die gewone begraafplaas in, reg in lyn met die boonste draad van die Hebreeuse begraafplaas, lê die Schmidt grafte, dit is in blok GG maar die mense by die kantoor het geen idee waar dit is nie. Die bordjies is al byna heeltemal verroes.
Ek sou so graag meer oor hierdie mense se lewens wou weet. As familie en vriende iets kon aanstuur, sou dit baie waardeer word.
Die familie se onthou sê dat hierdie oupa Jimmy Schmidt by die Zonderwater gevangenis by die Italiaanse krygsgevangenes betrokke was, sommige gerugte wil dit hê dat hy die kampkommandant was. Ek sou so graag meer oor hierdie dinge ook wou weet...
Enige inligting of fotos sal baie waardeer word!
En so was ek toe gisteroggend vir die eerste keer in my lewe by Zonderwater, waar my seuns op die gevangenis se rugbyveld gespeel het...
ReplyDeleteOk, my ma sê die oom Jimmy was 'n maatskaplike werker by Zonderwater, en dat ons eendag na die Italiaanse kerkhof moet gaan kyk, daar is glo baie mooi beeldhouwerke op die die grafte.
ReplyDelete